Ook al hadden we je in geen maanden gezien,
Met moeite nog iets van je gehoord,
En misten we de klinkslagen
en de gevatte antwoorden
Iedereen dacht
Hij komt terug.

Ik las je overlijdensbericht
op donderdagavond, iets na zessen.
Minutenlang keek ik naar het papier
en was op slag nuchter.

De mooie woorden en prachtige volzinnen
vol ingehouden weemoed
die ik wou schrijven
komen maar niet uit deze pen.

Ook al bladerde ik in een bloemlezing
van poezie van 45 tot heden,
ik vond niets dat hielp
om een melancholische sfeer te creeëren.

Vergeef me mijn geklungel
maar je zult het moeten doen met dit samenraapsel
van vluchtige gedachten en
vage herinneringen.